ردياب خورشيدي اختراع ادعايي، سيستمي است بهينه و نوين كه به طور خودكار هر روز خورشيد را از شرق تا غرب دنبال مي‌كند و موجب افزايش چشمگير بازدهي و در نتيجه افزايش نرخ بازگشت سرمايه در نيروگاه‌هاي خورشيدي فتوولتاييك مي‌شود. استفاده از ردياب تك‌محوره اين اختراع به جاي سازه ثابت در نيروگاه‌هاي خورشيدي، توليد برق نيروگاه را تا 25 درصد در سال و تا 40 درصد در يك روز آفتابي افزايش مي‌دهد. اين سيستم براي كاركرد بلندمدت در سخت ترين شرايط آب و هوايي با كمترين نياز به نگهداري و تعميرات طراحي شده است و همگي اجزا و قطعات آن در داخل كشور ساخته مي‌شود.

يكي از راه¬هاي جذب انرژي تشعشعي خورشيد استفاده از سامانه¬هاي دريافت كننده حرارت خورشيدي سهموي-خطي مي¬باشد كه در آن يك لوله جاذب حرارتي حاوي سيال (در اينجا آب) كه هم محور با يك متمركز كننده تشعشع خورشيدي به شكل نيم-استوانه است براي جذب انرژي تشعشعي خورشيد بكار مي¬رود. جذب انرژي تشعشعي خورشيد به دو صورت سطحي و حجمي صورت مي¬گيرد كه جذب سطحي در اختراع حاضر مد نظر است. با جريان آب در درون لوله جاذب، انرژي تشعشعي جذب شده خورشيد به صورت حرارت به سيال عبوري منتقل مي¬شود. در اختراع حاضر براي اولين بار استفاده از يك محيط متخلخل از جنس مس (فوم مسي) در درون لوله جاذب براي انتقال بهتر انرژي تشعشعي خورشيدي جذب شده به سيال عامل (آب) به صورت تجربي مورد بررسي قرار مي¬گيرد. با قرار دادن فوم مسي در درون لوله جاذب، ضريب انتقال حرارت جابجايي افزايش مي¬يابد كه باعث كاهش در ضريب افت حرارتي لوله جاذب به مقدار 45 درصد مي¬شود. همچنين نتايج تجربي نشان مي¬دهند كه استفاده از فوم مسي باعث افزايش بازدهي سامانه دريافت كننده حرارت خورشيدي سهموي-خطي مي¬شوند.